De titel van het album De ideale man (oorspronkelijk Mister Wonderful) lijkt cynisch bedoeld door auteur Daniel Clowes, maar is het uiteindelijk niet. Het hoofdpersonage dat we vanaf pagina 1 prominent aantreffen lijkt een geboren loser: onzeker, beschadigd en kwetsbaar. Ook zijn houding - afgezakte schouders, zacht sprekend en altijd weifelend - maken hem tot een prototype van een sukkel en in alles het tegenovergestelde van 'wonderful'. Eenmaal doorlezend gaat het aanvankelijke medelijden over in bewondering en stil applaus.
Marshall, een man op leeftijd, wacht in een koffietent op een blind date. We lezen mee met de onrustige gedachten van Marshall die op voorhand al legio excuses bedenkt voor het geval het een ouwe tang is die hem niet bevalt. Als dat echter reuze meevalt, zet hij al zijn gekunstelde charmes in om indruk te maken. De werkelijke conversatie is daarbij ondergeschikt aan gedachtespinsels die vaak letterlijk over de gesproken tekst heen wordt geplaatst. Zo wordt de lezer in het hoofd van Marshall getrokken en ga je meevoelen met zijn pogingen, soms klungelige avances, die een steeds aandoenlijker karakter krijgen. Als blijkt dat ook zijn date, Natalie, een leven vol hobbels achter de rug heeft, komt zijn kans om echt uit te groeien tot een voor vrouwen ideale man: gevoelig, in voor een goed gesprek en niet platvloers. De ontbrekende looks laten we dan maar even voor wat het is.
Clowes wisselt stroken met kleine illustraties af met paginagrote onderbrekingen; een natuurlijke sprong in de verhaallijn. Ook past hij andere kunstjes toe, zoals de gedachtewereld van Marshall tonen aan de hand van kleine poppetjes die een beoogd gesprek voorbereiden of hem als een duiveltje op de schouder van ongewenst advies dienen. De ideale man is een geslaagde gelaagde strip die hopelijk een groot publiek gaat bereiken.