Wat een teleurstelling. Het tekenwerk oogt als een haastklus. De ene keer is Lambik een kop groter dan Suske en Wiske, die zelf raar lang zijn uitgevallen, en de andere keer nog geen halve kop. En dan die vreemde bijfiguren... Pas als het drietal teruggaat in de tijd ziet het tekenwerk er zorgvuldiger uit, passend bij de klassieke stijl van de blauwe reeks. Een absoluut minpunt is het glanzende papier in plaats van mat. Waarom doet Standaard hier niet aan kwaliteitsbewaking?