Recensies

De achttiende eeuw in Frankrijk was een periode vol geweld en terreur. Wie kan zich niet de verhalen uit de schooltijd herinneren over Madame Guillotine en haar slachtoffers en de activiteiten van Robespierre? De historische strips over dit tijdperk, veelal afkomstig uit hetzelfde Frankrijk, schetsen dito beeld, waarbij de gruwelijkheden tot in de details worden getoond.
De rode dwerg van René Durand en Yves Bordes onderscheidt zich hier niet van. Het is het rechttoe, rechtaan-verhaal over Tanguy Cadiou, die, nadat zijn familie werd vermoord, wraak wil nemen. Vermomd als de rode dwerg (een kaartterm, verwijzend naar ruiten zeven) gaat hij op zoek naar de moordenaars om op een bloederige wijze een einde aan hun leven te maken. Resultaat is een gruwelijk verhaal, vol met wreedheden, dat slechts een klein publiek zal boeien: mensen die óf dol zijn op geweld óf dol op geschiedenis. Ofschoon Durand niet meer van de Franse Revolutie weet te maken dan wat schermutselingen tussen staat en opstandelingen met een bloeddorstige Cadiou in de hoofdrol. Het tekenwerk van Bordes weet evenmin te bekoren met zijn realistische stijl, die te weinig natuurgetrouw is. Zijn tekeningen vol geweld zijn meer iets voor een horrorstrip in het genre van Halloween.