Het is tegenwoordig niet ongebruikelijk dat na het overlijden van een tekenaar of scenarist een succesvolle reeks door anderen wordt voortgezet. Zo ook is het gegaan met Jerry Spring. Hoewel Jijé, de geestelijke vader van deze serie, overleden is, ligt het nieuwste avontuur van zijn held al op de schappen. Franz Drappier (tekeningen) en Festin (scenario) hebben het vervolg van de serie voor hun rekening genomen en wisten aldus te voorkomen dat deze stripfiguur samen met zijn schepper ten grave zou worden gedragen. Gezien de ouderwetse naamsvermelding van wijlen Jijé op de kaft heeft de uitgever echter niet willen verzuimen te benadrukken dat het hier om een 'echte Jijé' gaat. De vraag die nu opkomt is of het werk van Franz en Festin hun erflater ook daadwerkelijk eer heeft aangedaan.
Het is vanzelfsprekend dat met de komst van een nieuwe tekenaar ook nieuwe accenten gelegd worden waarbij niet klakkeloos de door de voorganger gebaande paden gevolgd worden. Franz heeft trouw de realistische stijl van Jijé gevolgd maar tegelijkertijd heeft hij geprobeerd om zijn eigen stempel op deze strip te drukken. En dit experiment kan niet geheel geslaagd genoemd worden. Jerry Spring heeft zijn geheel eigen, vertrouwde gezicht verloren en is een onwennige mengeling geworden gestileerd naar andere bekende westernhelden als Blueberry en Red Dust. Over het scenario is in grote lijnen hetzelfde te zeggen. Festin had weinig moeite zijn vernieuwingsdrang in te tomen en koos voor een obligaat en weinig origineel uitgangspunt: de held moet onschuldige indianen beschermen tegen kwaadwillende blanken.
Met andere woorden, Het verraad is een album dat met zorg gemaakt werd. De tekeningen zijn en fraai en verzorgd, het scenario is niet bijster oorspronkelijk maar bevat enkele verrassende wendingen die leiden tot een alleszins acceptabel plot. Als naadloze voortzetting van het werk van Jijé, zoals de uitgever suggereert, schiet het echter te kort. Het eigen karakter van Jerry Spring is verdwenen en er is een geijkte mengeling van figuren en stijlen voor in de plaats gekomen. De auteurs hinkten teveel op twee gedachten: getrouw imiteren of een nieuwe weg inslaan. Jerry Spring 22 is niet geheel zonder belofte maar om de erfenis van Jijé met waardigheid te kunnen beheren zullen de auteurs uiteindelijk een keuze moeten maken!