De verschijning van Vergeten in Annam deel 1 ging vorig jaar onopgemerkt aan mij voorbij. En ik was niet de enige, want deze tweedelige strip verdient veel aandacht, veel meer dan hij tot nu toe heeft gekregen.
Misschien is Vergeten in Annam geen meesterwerk, maar zeker is het één van de meest indringende stripalbums die ik de laatste tijd heb gelezen. Je zou Vergeten in Annam een journalistieke thriller kunnen noemen. Lax en Frank Giroud maakten een verhaal over een vergeten hoofdstuk uit de Franse geschiedenis. Kort na de tweede wereldoorlog gingen jonge mannen die net uit het verzet kwamen naar Indochina om er voor Frankrijk te vechten tegen de Vietminh. Een aantal van hen kwam er al spoedig achter dat de reden waarom zij hier vochten heel anders was dan het ideaal waar vanuit zij in het verzet waren gegaan en ze liepen over naar de kant van de Vietminh. Voor hun verwanten in Frankrijk werden zij doodverklaard. Nooit meer vernamen zij iets van hen, totdat in 1936 de lichamen van Franse soldaten die sneuvelden in Indochina werden vrijgegeven en getransporteerd naar het moederland. Dat moment is het startpunt van dit verhaal.
Nico Valone, een journalist op zijn retour, ziet de beelden van de kisten die op het vliegveld aankomen en de wachtende familieleden van de gesneuvelden en besluit een reportage te maken over één van hen die zich aansloot bij de vrijheidsstrijders van Ho Chi Minh. Zijn speurtocht is moeilijk en Valone wordt gedwarsboomd door een onbekende, die liever niet ziet dat een minder fraai stuk van het Franse verleden weer onder de aandacht wordt gebracht.
Lax en Giroud maakten een boeiende politieke thriller met geloofwaardige karakters. Terloops wordt de lezer gaandeweg net als Nico Valone wijzer over wat zich kort na de oorlog in Indochina heeft afgespeeld. In zijn direct in kleur geschilderde pagina's overtreft Lax (bekend van De verlichte markiezin) zichzelf. Zijn personages hebben een zeer levensecht karakter en uiterlijk.
Vergeten in Annam is een volwassen, politieke strip van het kaliber van Bilals De jacht en De falangisten van de zwarte orde en evenzeer de moeite waard.