Recensies

Een Franse kolonie in Afrika, kort na WO 11. Een groep van ruim duizend dwangarbeiders ontsnapt en vlucht onder leiding van de gedeserteerde adjudant Tanguy de jungle in. Commandant Boeldieu zit hen op de hielen. Het optreden van de commandant is hard en meedogenloos, gepakte voortvluchtigen worden en masse geëxecuteerd. Hij schrikt er zelfs niet voor terug de vluchtelingen met artillerie te bestoken.
Misschien is het keiharde optreden van Boeldieu te verklaren uit het feit dat zijn vrouw zich onder de vluchtelingen bevindt - ze is Tanguys minnares. Achtervolgd door soldaten zien de tortelduifjes zelfs nog kans om met elkaar te vrijen. Mevrouw Boeldieu beklaagt zich over de rode mieren: 'Ik lig net zo lief te vrijen in zijde en lakens,' terwijl soldaten en deserteurs elkaar de keel afsnijden.
Daarmee komen we op één van de weinige minpuntjes van dit overigens fraaie album: de bloeddorstigheid. De mensen worden bij bosjes afgeslacht. Met kogels doorboord, opengesneden, verdronken...
Als gezegd, verder is het een heel aardig album. Het tekenwerk van Francis Vallès en de inkleuring zien er picobello uit. Op zich zit het verhaal van José-Louis Bocquet ook goed in elkaar. jammer alleen dat er zoveel typisch Vlaamse uitdrukkingen worden gebruikt.