Dit eerste deel van het tweeluik Het pad van koninginnen speelt zich af in Frankrijk en begint in de Savoie. Een streek in het oostelijk Alpengebied. Wie hierbij denkt aan groene alpenweides, lieflijk wuivende korenhalmen en fris-geurende lavendelvelden onder een aangenaam zonnetje komt bedrogen uit. Uit de pen van auteur Anthony Pastor (1973) valt sneeuw en ijs. Van zijn kleurenpalet is geel verbannen en voeren donkere, sombere tinten de boventoon. Er is dan ook weinig reden tot vrolijkheid. Het is 1920. Franse families likken hun wonden van de oorlog en betreuren het verlies van hun (mannelijke) naasten.
Ook de hoofdpersonen in dit album – de oudere dame Blanca en haar schoondochter Pauline – torsen hun verlies. Hoewel hun beider echtgenoten wonderwel de oorlog ongeschonden overleefden, trof het noodlot hen alsnog. Op hun thuisreis raakten ze bedolven onder een lawine. Om in hun levensonderhoud te voorzien ondernemen de dames een tocht naar het noorden, waar Blanca’s broer woont en onderweg proberen ze hun fourniturenvoorraad uit te venten. Belangrijkste intrige is de achtervolging door een wapenbroeder van de man van Pauline; een getormenteerde frontsoldaat die het op hun vermeende rijkdommen heeft voorzien.
Deze verwikkelingen bieden Pastor de gelegenheid om een zeer geslaagd beeld te presenteren van het Frankrijk van een eeuw geleden. De tekeningen van het landschap, de (binnenhuis)architectuur en de infrastructuur zijn gedetailleerd en van een hoog niveau. De auteur baseerde zich hiervoor op archiefonderzoek en oude ansichtkaarten. Hij hecht veel waarde aan historisch realisme en past dat ook toe op de gebeurtenissen en ontwikkelingen in het verhaal.
Dit fraaie album verscheen in 2015 in het Frans bij Casterman en nu zo'n tien jaar later ziet Lauwert nog wel brood in een Nederlandstalige versie. Jammer alleen dat de vertaling zo abominabel is dat die nauwelijks zo mag heten. Het is bij tijd en wijle echt lastig om de draad in het verhaal te begrijpen. Het vermoeden rijst dat hier een robot (Google Translate of een andere ai-hulp) aan het werk is gezet. In het colofon wordt ook geen naam genoemd van de vertaler, maar Studio K. Drie keer raden waar die K voor staat...