Régis Loisel is in twee zaken heel goed. Pakkende scenario’s schrijven die album na album beklijven en het kiezen van de tekenaars met wie hij wil samenwerken. Of het nu Tripp is (Magasin General), Le Tendre (Op zoek naar de tijdvogel), Mallié (De grote dode) of nu Olivier Pont; het klopt allemaal. En dat in de wetenschap dat hij altijd nog een beroep kan doen op zichzelf (Peter Pan).