Als je Carlos Puerta zo ver krijgt om je verhaal te verbeelden ben je verzekerd van een spectaculaire presentatie die je personages bijna tot leven laat komen. Zijn fotorealistische stijl is voor elk verhaal een meerwaarde. Het zou hem wel recht doen als hij selectiever is in zijn opdrachtgevers. De logica is ver te zoeken in dit semihistorische scenario en de verhaallijn rammelt waarbij veel onduidelijk blijft. Waarom de titel rept over een astrolabium is een raadsel dat hopelijk in deel twee wordt opgelost.