Eindelijk, daar is weer een nieuw verhaal van Tristan. We hebben er tien jaar op moeten wachten. Maar... als je denkt, dat er in die tien jaar hard gewerkt is om een meesterwerk te creëren, dan heb je het mis, want jammer genoeg lijken veel tekeningen in dit verhaal een haastklus, en helaas heeft Pleyers niet alle tekeningen voor eigen rekening genomen, want op veel plaatjes benaderen de gezichten van de figuren niet het hoge niveau wat hij anders haalt met zijn platen. Ook het scenario van Martin rammelt op vele plaatsen.