Recensies

Wortelmannetjes zijn een soort 'hobbits'. Alleen wonen ze niet in holen in de heuvels, maar in kleine huisjes in het bos. Gemiddeld worden ze ook een flink stuk ouder, zij het niet al te veel verstandiger. Twee van die wezentjes, Olle Kapoen en Puk Toffel, zijn tenminste al een paar honderd jaar oud. In al die tijd zijn ze echter niet veel wijzer geworden. Om het minste en geringste krijgen ze ruzie met elkaar en met hun vriendjes Uil - inderdaad een uil - en Verk, een varken. Altijd zijn er misverstanden en scheldpartijen die bij tijden zelfs uitlopen op een fikse vechtpartij. Geknipt materiaal kortom voor een kinderstrip, zeker wanneer er nog de nodige boze heksen, kwaadaardige kobolden en toverstenen aan worden toegevoegd. Phiny Dick, de vrouw van Marten Toonder, bedacht het allemaal en zette de avonturen van Olle Kapoen en zijn vriendjes op papier. Ze werden vervolgens door Toonder - of in ieder geval met enige hulp van zijn kant - geïllustreerd. In de jaren tussen 1946 en 1954 verschenen de strips in het bekende Torn Poes-formaat: een strook tekeningen met de tekst eronder. Dick schreef niet minder dan 86 verhalen. De meeste vonden een plaatsje in NRC en enkele in het Haagse dagblad Het Binnenhof. Al die verhalen worden nu, liefdevol verzorgd door een vierkoppige redactie, opnieuw uitgebracht in twaalf prachtige banden door uitgeverij Boumaar. Deel 2 en 11 zijn als eerste uitgebracht. De overige delen zullen verschijnen in een frequentie van vier per jaar. Hedendaagse kinderen - ik heb het even snel uitgetest - zullen niet koud of warm worden van de avonturen van de wortelmannetjes. Daarvoor zijn de verhalen toch echt te gedateerd. Maar, dat geeft niet. De uitgave richt zich immers onmiskenbaar op de Toonderverzamelaars. Een andere doelgroep vormen de nostalgische vijftigers en zestigers die nog eens een vertederde blik willen werpen op de strips waarmee ze groot werden gebracht. Ook zij komen met deze uitgave goed aan hun trekken. Zelf behoor ik nog net niet tot de leeftijdscategorie die de kans had om met Olle Kapoen op te groeien. Mijn ouders waren weliswaar op Het Binnenhof geabonneerd. Maar, toen ik zo oud was dat ik de strips in die krant kon lezen, liepen daar enkel nog de avonturen van Smidje Verholen van A.W. van Delden van de Haagse studio Avan. Ja, wat is daar eigenlijk mee gebeurd? Misschien een idee voor een volgend project van uitgeverij Boumaar...