Recensies

De meeste strips over geheim agenten hebben veel weg van een James Bond-avontuur. Zo niet Farao. De verzwolgen reus zweeft tussen een spannende actiefilm en een ingewikkelde spionageroman. Geen ideale combinatie voor een jeugdstrip, zou je zeggen. Het verhaal is geen kinderspel. Wie speelt met wie onder een hoedje? Wie heeft wie verlinkt? Waarom? Als je het allemaal nog wilt volgen, moet je van goede huize komen. En tot overmaat van ramp sterven binnen enkele plaatjes ook nog twee belangrijke personen. Misschien heeft scenarist André-Paul Duchâteau dat laatste bedacht om het verhaal realistischer te maken. Maar ja, als de bad guy een man is die een Poseidon-masker draagt... dan denk ik persoonlijk weer terug aan de cartoons van Scooby Doo. Duchâteau en tekenaar Daniel Hulet lijken niet te kunnen kiezen tussen 'leuk spannend' en 'bizar ingewikkeld'. En da's jammer. Quote van de maand: 'Weggaan... Onszelf nemen we altijd mee. Maar zo is het leven. Overal waar we heengaan, worden we door onszelf opgewacht.'