Recensies

Was vroeger alles beter? Uit Japan kwamen juweeltjes van tekenfilms, speciaal voor televisie gemaakt (Alleen op de wereld, Pinokkio, Sinbad de zeeman, Wickie de Viking). Series die in een rustig tempo (van soms wel 52 afleveringen) een verhaal vertelden met karakters waar elk kind een band mee had. Twintig jaar later is er wel het een en ander veranderd. In de loop van met name de jaren tachtig werd merchandise belangrijker dan het product zelf en dat drukt zijn stempel op karakter en inhoud van tekenfilms. De reeks Pokémon is wel het hoogtepunt van deze gekte, of laten we liever spreken van een dieptepunt. Pokémon is in de eerste plaats gewoon een enorme berg speelgoed, verschillende poppetjes met elk een eigen karakter die kinderen kunnen verzamelen. Op zich een leuke gimmick (volgens de befaamde 'flippo-formule'), maar de bijbehorende tekenfilmreeks is niet te pruimen. Pokémon is vrijwel dagelijks op Fox Kids te zien en deze twee video's (drie willekeurige afleveringen op een band voor 25 piek) zijn dan ook volstrekt overbodig. Van een doorlopend verhaal is geen sprake: elke aflevering is een aaneenschakeling van vechtpartijtjes tussen wollige beestjes en een jongetje die ze uit een soort medaille tovert. Er is geen begin of eind en elke aflevering is een aaneenschakeling van achtervolgingen, ontvoeringen en verstoppertje spelen. Een vermoeiende kijkervaring dus, en alleen leuk voor diegenen die een bijzondere band hebben met het speelgoed. Ook al is het slecht, de serie is wel een enorm commercieel succes zowel wat speelgoedverkopen betreft als de gelijknamige speelfilm die eind vorig jaar in Amerika in première ging. De film doorbrak de magische 100 miljoen-dollargrens, een prestatie die tot dusverre alleen behaald werd door onder andere Disney. Dat zal de overige producenten van de met zorg gemaakte avondvullende tekenfilms niet lekker zitten; met goedkoop en snel geproduceerde 'lopende-band-manga' is dus evenveel geld te verdienen als met animatiefilms die vier jaar lang in productie zijn. Japanse studio's hebben best de creativiteit in huis om iets fraais te maken en het mag dan en cliché zijn: zolang de wensen van de speelgoedindustrie heilig zijn, kan de kijker niet veel goeds verwachten.