Recensies

Wie de Tomoyo-strips van Mark Hendriks kent, weet dat de auteur het niet kan nalaten om zijn verhalen vol te stoppen met erotische passages. Een uitstekend verkoopargument, al is het ook een rem op het verhaal. Maar ja, wat is nu eigenlijk een verhaal? Hendriks lijkt er helemaal niet op uit om een klassiek scenario te schrijven waarin er, zoals Willem Frederik Hermans het altijd wilde, geen mus van het dak valt zonder dat dat invloed heeft op de plot. In Hong Kong love story gaan dat soort regels niet op. Tomoyo is in de Aziatische metropool om een hoofdrol te spelen in een film. Belangrijker dan het acteerwerk is voor haar het flirten met de Belgische acteur Toto en de Japanse visagiste Miyako. De stoere Toto blijkt homo te zijn, maar met 'EO-trut' Miyako ontwikkelt Tomoyo een heftige lesbische relatie. Voor het overige passeren de meest idiote bijfiguren de revue, waaronder mensen met illustere namen als Karaoke Jim, Mario Fellatio en H.K. Asshole. Het is allemaal minder banaal dan het op het eerste oog lijkt, want Tomoyo's bizarre ontmoetingen (zelfs met overleden personen en een reuzenhaai) geven het verhaal een vervreemdende spanning die we ook kennen uit de Corto Maltese-strips van Hugo Pratt. Niet toevallig doet ook Hendriks' tekenwerk in veel opzichten aan dat van Pratt denken, gelardeerd met een flinke scheut Jacques Tardi. Voorts lijkt de erotiek direct ontleend aan Guido Crepax (Juliette, Histoire d'O). Te hoog gegrepen is dit niet, want de tekenaar weet in het omvangrijke boekwerk een constante hoge beeldkwaliteit te garanderen. Een terugkerend thema in het werk van Hendriks is de apathische consumptiemaatschappij, met als meest veelzeggende elementen het veelvuldig bekijken van geestdodende tv-programma's (Amazing Discoveries, Co-driver), het eten van instant-maaltijden, het spelen met een tamagotchi en het meezingen met de karaoke. Ondanks veel (cynische) humor stemt het lethargische wereldbeeld van Mark Hendriks zeker niet vrolijk, maar brutaal en uitdagend is het wel.