Recensies

Adolf Hitler, Joseph Goebbels, Leni Riefenstahl en Josephine Baker... wie een historische strip maakt, kan zich veel spraakmakende personages toeëigenen. Scenarist Yann Ie Pennetier (doorgebroken met de uit weekblad Robbedoes weggecensureerde vrijbuitersreeks De onnoembaren) draait daar zijn hand niet voor om. Als hij de geschiedenis induikt, kiest hij grote thema's: de Franse Revolutie (Samber), de Korea-oorlog (Pin-up) en nu dus de opkomst van het nationaal-socialisme in Duitsland. 'Nu' wil zeggen: in het vierde deel van Govert Suurbier, een avonturenreeks waarin de gelijknamige, rondbuikige pater met zijn acoliet Reinier de wereld rondreist om zieltjes te winnen en opdrachten uit te voeren voor het Vaticaan. Na een verblijf tussen ongeletterde Papoea's, hitsige hoertjes in de Moulin Rouge en koelbloedige eskimo's, belandt het tweetal eind 1932 in Berlijn, vlak na een verpletterende verkiezingsnederlaag van Adolf Hitler. De twee papen hebben Leni Riefenstahl ontmoet op de Noordpool (zie het vorige deel) en zoeken hernieuwd contact om haar te vragen een promotiefilm te maken voor het katholieke geloof. In Berlijn hapt Riefenstahl toe: de film zal Triumph des Glaubens gaan heten. Alleen jammer dat Hitler haar overhaalt om zijn politieke comeback vast te leggen in de propagandafilm Triumph des Willens. En zo volgen er nog veel meer komische interpretaties van zowel het nazisme als het katholicisme. Kort door de bocht? Natuurlijk. Flauw? Nee! Yann heeft geleerd van de voorgaande albums, waarin hij de ongerijmdheden van religie wel heel gemakzuchtig de pan in hakte. De botte bijl is immers een al te gemakkelijk wapen. Ditmaal doet hij het zorgvuldiger, zonder te zeer politiek-correct te willen zijn. Prachtig is de prominente bijrol van seksbom Josephine Baker, die met haar verleidelijke aanwezigheid de Berlijnse belevenissen een lichte toon geeft. Zo slaat Yann zich met verve door dit heikele nazi-thema heen. De gelikte Robbedoes-stijl van tekenaar Verron (ooit assistent van Roba, later zelfstandig geworden met De Maltezer) maakt dit mild-satirische album compleet. Vraagje: waarom geeft de o zo katholieke uitgeverij Lombard een strip uit die zowel qua tekeningen als qua thema vloekt met de eigen identiteit?