Recensies

Melody Time is een Disneyfilm zoals er meerdere werden gemaakt na de Tweede Wereldoorlog. Financieel ging het destijds niet al te best met de studio's en Disney zocht nieuwe afzetmarkten in met name Zuid-Amerika, wat resulteerde in een aantal films met typisch Zuid-Amerikaanse thema's zoals The Three Caballeros en Saludos Amigos. Sinds Bambi uit 1942 maakten de Disney-studio's ook geen echte features meer, maar verschoof het accent naar compilatiefilms met diverse bijdragen, meestal gebaseerd op muzikale thema's. Melody Time (1948) is zo'n compilatiefilm, die eigenlijk deel uitmaakt van een drieluik. Ook Make Mine Music uit 1946 en Fun and Fancy Free uit 1947 (Vrij & Vrolijk) maken hier deel van uit. Het is lastig om deze films als één geheel te zien. Ze zijn opgebouwd uit meerdere korte bijdragen, variërend van korte muzikale intermezzo's tot langere cartoons (zoals Peter en de wolf, Bongo de circusbeer en Mickey en de bonenstaak). Veel van deze korte bijdragen zijn later ook als afzonderlijke cartoons in de bioscoop uitgebracht of verschenen al meerdere malen op video in bij voorbeeld kerstmiscompilaties of miniclassics. Disney heeft wat dat betreft uitstekend begrepen hoe je met hetzelfde materiaal een consument meerdere keren voor hetzelfde kunt laten betalen. De ware Disney-fanaat kan zijn hart ophalen nu de film eindelijk in originele staat op video is uitgebracht. Wat opvalt is dat Melody Time eindelijk gerestaureerd is. Met de digitale technieken van vandaag de dag is het verschil in kleur en geluidskwaliteit adembenemend te noemen. Wat niet wegneemt dat deze compilatiefilm toch een merkwaardig 'tussendoortje' is en eigenlijk niet thuishoort binnen het rijtje welbekende Disneyklassiekers. De fraaiste bijdragen zijn toch wel Once Upon a Wintertime, Bumble Boogie, Trees en Little Toot. In Blame it on the Samba (met Donald Duck en Joe Carioca in combinatie met live action) wordt wel duidelijk dat dergelijke cartoons pijnlijk gedateerd zijn: Zuid-Amerikaans uitgedoste dames die hun beste beentje voorzetten op een elektronisch orgel zijn in de jaren negentig lachwekkend en bijna campy amusement geworden. Overigens jammer dat Buena Vista Home Entertainment deze video weer zo separaat van de andere muziekfilms uitbrengt. Aangezien deze film meer iets is voor de echte Disney-verzamelaar, zou een speciale verzamelbox met de andere twee delen een passender uitgave zijn geweest. Maar daarvoor moet je niet bij Disney wezen: hun marketingafdeling weet zich waarschijnlijk geen raad met deze film en draait de argeloze Blokkerkoper een rad voor ogen met een misleidende Donald Duck-kop op de inlay: die eend is welgeteld slechts vijfeneenhalve minuut te zien...