Recensies

Olivier Wozniak maakt een uitstekende comeback met De sterrenjagers. Na het stopzetten van de prachtige reeks Alice en Leopold, die niet meer dan vijf albums mocht tellen, bleef het stil rond Wozniak. Incidenteel tekende hij wat gag-strips voor weekblad Robbedoes over het aerobic-meisje Barbara, maar daar bleef het bij. Talent laat zich echter niet wegstoppen in een hoekje en samen met scenarist Yann startte hij deze nieuwe reeks. Dit keer geen nostalgische verhalen over een jeugd in Afrika, maar een moderne avonturenreeks over de jonge vrouw Zoia die de wereld afreist op zoek naar meteorieten. Zoia strandt in de woestijn en wordt geholpen door een nomaad die haar verder op weg helpt. Midden in de Gobi-woestijn wordt ze geconfronteerd met een concurrent, de gelikte Amerikaanse playboy Robert Mack, en samen proberen ze een zeldzame Sidero-liet-steen in handen te krijgen. De sterrenjagers is geen sciencefiction-reeks, zoals de titel misschien doet vermoeden, maar een boeiende mix tussen archeologie, vreemde culturen en high tech gadgets. De confrontatie tussen Zoia en Robert Mack is misschien wel enigszins clichématig: de combinatie van gevoelige dames en mannen-met-een-grote-bek kennen we wel uit talloze films. Maar Wozniak en Yann weten er met prachtige tekeningen en een boeiende pagina-opbouw een spannend en amusant verhaal van te maken. Wozniaks semi-realistische klare-lijnstijl, die we kennen van Alice en Leopold, heeft plaatsgemaakt voor realistische, losjes geïnkte tekeningen. Dat is even wennen, maar gaandeweg het album wordt duidelijk dat beide auteurs hier een sterk album hebben afgeleverd. En hopelijk stopt deze reeks niet bij het vijfde deel...