Wat een rommelige indeling! Losse stroken staan soms zo dicht op elkaar dat het pagina-gags lijken (die dit derde deel van Dirkjan overigens óók bevat). Zulke minpuntjes vervliegen echter zodra Retera met perfecte timing zijn zoveelste geslaagde grap vertelt. Het is slechts weinigen gegeven om zó grappig te zijn. Vergelijk de cover eens met Blueberry: Angel Face...