Recensies

Het jonge meisje Sarah heeft een verzonnen vriendje. Hij is onzichtbaar, maar zeker niet niet-bestaand. De tekeningen in dit album zijn fraai, de plotjes zijn knap opgebouwd en origineel en het thema is nog lang niet uitputtend door Dupré behandeld. Alle tekenen wijzen er dus op dat dit het beg...

Saaie, sterk op elkaar lijkende zuigelingen slagen er ondanks hun leeftijd niet in om ook maar op enig moment leuk, grappig of ontroerend te zijn.

Alles wat er in de bioscoop zo fraai uitziet, oogt in dit album behoorlijk zielig. Bovendien is het verhaal dermate verminkt dat het voor mensen die de film niet gezien hebben waarschijnlijk behoorlijk moeilijk te volgen is.

De titel heeft zeker betrekking op de lange wachttijd voor een leuke grap in deze reeks, want daarvan is er - ook na dit album - nog steeds geen enkele van.

Stoere meid wordt achtervolgd door herinneringen aan verkrachting in haar jeugd. Ondanks situering in ver verleden vol van zachte sectortaai. Tekeningen al even vlak als verhaal.

Toen Roodbaard Roodbaard nog niet was, maar 20 jaar oud en luitenant, voer hij naar de Caraïben, onder een onbetrouwbare kapitein, om Spaans goud te veroveren. Als hij zijn doodgewaande broer vindt, kan het spektakel echt beginnen. Onderhoudend.

Dit album is het vervolg op Irish Melody in de collectie Getekend. In zijn beschrijving van de jonge jaren van Lester Cockney kan Franz zich helemaal uitleven. Zijn sfeerbeelden van Ierland zijn mooi, zijn paarden zijn elegant maar in een verhaal van deze omvang (62 pagina's) ko...

Maffe strip rond Slaine, een krijgsheer uit de Keltische mythologie met het klieven van schedels als favoriete bezigheid. In zijn strijd tegen toverij en duistere krachten belandt hij in het middeleeuwse Engeland op zoek naar het zwaard van de bloedgod.

Eindelijk is het onze held gelukt een bres te slaan in de electromagnetische muur rond de buitenwereld. Hiermee wordt de cyclus Het werk van de twaalf afgesloten maar een nieuwe cyclus, Sneeuw-Bloed is alweer aangekondigd. Eigenlijk is het een heel aardige serie maar hij dreigt ...

Het verhaal lijkt in alle opzichten op een televisie-aflevering. Het is mooi afgerond, goed te volgen en fraai in beeld gebracht. Daarnaast is het helaas ook voorspelbaar.

Het eerste lange verhaal in deze reeks. Sommigen zullen het beschouwen als heiligschennis, anderen zullen het leuk vinden hun striphelden zo schaamteloos geparodieerd te zien. In ieder geval wemelt het verhaal van schunnige grappen en ondubbelzinnige woordspelingen. Best geinig.

Een vervelend verhaal over de Franse revolutie. De politieke achtergronden zijn complex, het taalgebruik is te plechtstatig en het verhaal is geen verhaal, maar eerder een aaneenschakeling van losse scènes. Het tekenwerk is wat statisch, hetgeen natuurlijk prima past bij dat vervelende verhaal.<...

Herdruk van het album uit 1974. Een Bommel-verhaal in kleur en in balloonvorm rond het thema gespleten persoonlijkheid. Stond als vervolgverhaal in Donald Duck.

Sadisme, absurditeiten en zwarte humor zijn de belangrijkste ingrediënten van dit stripverhaal waarin robotten de hoofdrol spelen. De platen zijn prachtig geschilderd, maar de afbeeldingen zijn soms onherkenbaar omdat vreemde machinerieën het object vormen. En het gebrek aan herkenbare emoties ...

Léo weet het begrip sciencefiction een zeer persoonlijke en eigenzinnige invulling te geven. Het scenario is geweldig en de buitenaardse wezens zijn fantastisch maar zijn tekenwerk en inkleuring vragen nogal wat gewenning.